Awangarda i jej surrealistyczna wędrówka
Francuska awangarda filmowa rządziła w kinie w latach 1918-1930. Eksperymentalny bunt wobec tradycjonalizmu występował w płynnych nurtach dadaizmu, filmu czystego oraz surrealizmu. Pies Andaluzyjski” (1928) to przykład surrealizmu filmowego, autorstwa malarskiego geniusza Salvadora Dali’ego oraz Luis’a Buñuela. To szesnastominutowe dzieło inspirowane jest freudowską psychoanalizą oraz onirycznymi wizjami rzeczywistości sennej. Ponoć niektóre kultowe już obrazy, takie jak: mrówki wychodzące z wnętrza dłoni bohatera czy przecinanie gałki ocznej, to wizje senne, które przyśniły się samemu Salvadorowi. Teorii jednak jest wiele, a film należy traktować jako prowokację oraz artystyczne surrealne doświadczenie. Produkcja charakteryzowała się oryginalnymi efektami montażowymi, które podkreślają drastyczny wydźwięk wielu scen. „Pies Andaluzyjski” to również pierwszy film z elementami gore – charakteryzujących dreszczowiec czy horror.
